Reeds 3 keer bezocht ik de fototentoonstelling van Stephan Vanfleteren in het fotomuseum van Antwerpen. Ondertussen staan zijn beelden in mijn geheugen gegrift. Toen ik vant weekend het boek “fotografie van de 20ste eeuw” opendeed, was ik heel verbaasd. “Was dit niet de foto van Vanfleteren?” dacht ik bij mezelf. Nee, het was die van Burkhard Juettner. Snel mijn boek Belgicum van Stephan van de boekenkast gehaald en het beeld van “La reine des fritures” opgezocht. Tweemaal dezelfde frituur dus maar toch net iets anders. Tis een kleine wereld. Nadien heeft franky nog eens even op google gezocht en toen botste hij op diezelfde frituur, ditmaal in kleur gefotografeerd…
Aan jullie de zoektocht om nog meer Reine frituurkesop te zoeken… of aan de moedigen onder jullie, om ze zelf te gaan fotograferen.
foto:Burkhard Jüttner 1987
foto: Stephan Vanfleteren 1990
foto: niet gekend
Lisa Van Damme 
Leuk gebouwtje zeg, de tinten in de laatste foto vind ik erg mooi. En de 2de zwartwit versie is erg apart weet alleen niet wat…
Wat leuk dat je dat gezien hebt en onmiddellijk de associatie legt. Zelf die “frituurkes” fotograferen kan bij ons niet. Die hebben we niet en dat is jammer.
Jah Harry ik kan ook niet van die gebouwtjes vinden 😦 Dat weet ik nu al zeker
Het symmetrische opzet (zie ook de tonnen in de foto’s), nodigt natuurlijk uit om er frontaal voor te gaan staan en de foto recht op recht te trekken. In dat opzicht is de derde foto een verademing. Verder valt het me op dat de foto van Stefan Vanfleteren meer contrast heeft dan die van Jüttner. Daardoor zit er precies iets meer diepte in de foto: de voorgrond komt goed tot uiting, terwijl de zee en de lucht in elkaar overgaan en bijna onherkenbaar worden en naar de achtergrond verdreven worden. De bovenzijde van het frituur lost net niet op in de achtergrond. Ik vind de foto van Vanfleteren iets mysterieuser overkomen dan de foto van Jüttner. Jüttner geeft meer informatie in zijn beeld, maar het geheel is me wat te grijs. De foto van Vanfleteren is krachtiger, pittiger.
Zoals Harry al opmerkte: wij hebben helaas deze prachtig friteskotten niet.
En inderdaad, het zijn prachtige gebouwen.
Je brengt me wel op een idee: ik zou de NL vistentjes eens op de korrel kunnen nemen…
Hier staat mijn versie: http://www.spanssnaps.shutterchance.com/photoblog/116/
Opname gemaakt in 1984. Bij wijze van proef ingekleurd in Photoshop. Na 23 jaar dacht ik dat deze kleuren gebruikt waren. Blijkbaar verkeerd, tenzij het gebouwtje herschilderd werd.
Elk land zijn eigen kot, in Tsjechië is dat het ‘bierkot’ 🙂
http://frankyvandamme.wordpress.com/2007/10/29/bierkot/
De fotografen van ’87 en ’90 hebben blijkbaar hun positie op de meter afgemeten… zo identiek 🙂
Interessant, dit drieluik. Geef mij maar de derde. Goed gezien, die passende kleurtjes.
Misschien/waarschijnlijk heeft Vanfleteren zijn foto op bepaalde delen wat meer doorgedrukt en tegengehouden om zo meer pit in de foto te krijgen.
Ik moet echt eens tijd maken om die tentoonstelling te gaan bezoeken. Het boek heb ik ondertussen al besteld.
Fijn dat je dit vond Lisa! En bedankt om naar ons te linken.
Geert, Snoecks
Ik kende de bekende frituur ookal
Daarom was ik ontgoogeld dat hij dit er ook in had gestoken
Er zat niets vanfleteren meer in
Groeten